-
1 ὅθεν
ὅθεν, relat. Adv.A whence,ὑπὸ πλατανίστῳ, ὅ. ῥέεν ἀγλαὸν ὕδωρ Il.2.307
; ἐξ Ἐνετῶν, ὅ. ἡμιόνων γένος ib. 852 ;γένος δέ μοι ἔνθεν, ὅ. σοί 4.58
, etc. ;πόλεως ὅθεν εἶ IG12(5).310.2
([place name] Paros); also, from whom or which,ὅθεν περ Ὁμηρίδαι ἄρχονται, Διὸς ἐκ προοιμίου Pi.N.2.1
;τὴν τεκοῦσαν.., ὅθεν περ αὐτὸς ἐσπάρη S.OT 1498
;Φοῖνιξ, ὅθεν περ τοὔνομ' ἡ χώρα φέρει E.Fr.819.8
: folld. by Particles, ὅθεν περ (v. supr.) ;ὅθεν δή A.Supp.15
(anap.);ὅθεν τε Od.4.358
.b in [dialect] Att. Prose, ὅθενδή
from whatever source, in what manner soever,Pl.
Phdr. 267d ; so ὁθενδήποτε Dosith.p.410 K.; also ἄλλοθεν ὁθενοῦν from any other place whatsoever, Pl.Lg. 738c.2 for where or whither, by attraction, when the antecedent clause contains a notion of place whence, ἐκ δὲ γῆς, ὅ. προὔκειτ' from the ground where it lay, S.Tr. 701 ; ὅ... ἀπέλιπες, ἀποκρίνου answer [ from the point] where you left off, Pl. Grg. 497c ;διεκομίζοντο.. ὅ. ὑπεξέθεντο παῖδας καὶ γυναῖκας Th.1.89
; ὅθεν, = ἐκεῖσε ὅθεν, X.An.1.3.17, 7.6.12, etc. ; ὅθεν περ, = ἐκεῖθεν ὅθεν περ, IG12.78.9,88.23.II whence, for which reason,σφυρῶν.. κέντρα διαπείρας μέσον, ὅ. νιν Ἑλλὰς ὠνόμαζεν Οἰδίπουν E.Ph.27
, cf. Antipho Soph.54, Arist.Ath.3.2, IG22.1011.42, al. ;ὅ... ἱδρύσαθ' ἱερόν Alex. 267.4
; for what reason, Pl.Prt. 319b;ὅ. ἠνάγκασμαι κατηγορεῖν αὐτῶν, περὶ τούτων πρῶτον εἰπεῖν βούλομαι Lys.22.1
. -
2 σπείρω
σπείρω, fut. σπερῶ, aor. ἔσπειρα, perf. pass. ἔσπαρμαι, aor. pass. ἐσπάρην, – säen, Saamen ausstreuen, Hes. O. 393 Sc. 399; – übertr., von Menschen; μὴ πρὸς ἁγνὰν σπείρας ἄρουραν, Aesch. Spt. 736; μὴ σπεῖρε τέκνων ἄλοκα, Eur. Phoen. 18; – σῖτον, Her. 3, 100. 4, 17; Δήμητρος στάχυν, Eur. Cycl. 121; Bacch. 264; ὃν καρπὸν ἔσπειρε, Plat. Phaedr. 260 d; σπαρέντων ποτὲ ὀδόντων, Legg. II, 663 e; – auch besäen, νειόν, Hes. O. 465; πεδιάδα, Her. 9, 122; ὃς τὴν ἀρίστην Χεῤῥονησίαν πλάκα σπείρει, Eur. Hec. 9, vgl. Heracl. 840; und übertr., τινὰ καινοτάταις διανοίαις, Ar. Vesp. 1044; dah. sprichwörtlich von fruchtlosen Bemühungen πόντον σπείρειν, das Meer besäen, Theogn. 106; auch εἰς ὕδωρ u. ἐν ὕδατι σπείρειν. – Ueberh. zeugen, erzeugen; παῖδας, οὓς κεῖνός ποτε σπείρων μόνον προςεῖδε, Soph. Trach. 33; Ἀτρέα, ὃς αὖ σ' ἔσπειρε, Ai. 1272; ὅϑεν περ αὐτὸς ἐσπάρη, O. R. 1498; βρότειον σπεῖραι γένος, Eur. Hipp. 618, ἵνα ὡς πλεῖστοι τῶν παίδων ἐκ τῶν τοιούτων σπείρωνται, Plat. Rep. V, 460 b. – Ausstreuen, verbreiten; μὴ σπείρῃ ματαίαν βάξιν εἰς πᾶσαν πόλιν, Soph. El. 632; ὡς ὁ πλεῖστος ἔσπαρται λόγος, Ar. Ran. 1204; τὸν χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον ἐς τὸν Στρυμόνα, Her. 7, 107; – im pass., zerstreu't werden, sich zerstreuen; ἐσπάρησαν κατὰ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα, Thuc. 2, 27; ἐς ἁρπαγήν, sich zerstreuen, Xen. Hell. 3, 4, 22; Folgde; auch von flüssigen Dingen, sprengen, spritzen; φλόγα, sprühen, Arist. poet. 13.
Перевод: с греческого на все языки
со всех языков на греческий- Со всех языков на:
- Греческий
- С греческого на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий